Ξεμπροστιάζω τη ζωή
αγνοώντας ηθελημένα
τα κεκτημένα των "επιφανών"
εις βάρος του άμοιρου πλήθους.
Εκλιπαρώ πριν να γευτώ
τα δάκρυά μου,
να συνετιστούν οι αλαζόνες των καιρών.
Αυτοί που με την σκιά
της αίγλης τους
έχουν κρύψει τον ήλιο της ελπίδας
αιώνες τώρα.
Ξεμπροστιάζω τη φθορά
που σπέρνουν κάθε μέρα
οι υπάκουοι αχθοφόροι
των "επιφανών" της ζωής.
Αυτοί που καθημερινά
οδηγούν στην αγχόνη
τις ηλιαχτίδες μας.
Ο χρόνος τους πια αρχίζει να χύνεται,
αποχαιρετώντας τις ματαιότητες της ζωής
...
Δημήτριος Καρπέτης
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό.
Δημοσίευση σχολίου