Κάθομαι στην Πέτρα,
εκεί που φύτρωσα
τη μέρα της «Αποκάλυψης».
Με κατακλύζει το φως του φεγγαριού
και βλέπω τον κόσμο.
Τον ζωγραφίζω με τ’ ασημένιο του χρώμα.
Τοποθετώ μαργαρίτες
στις πλαγιές και στους κάμπους.
Σαν ξημερώσει θα τις χρωματίσεις.
Θα φωνάξω και τα πουλιά,να τραγουδήσουν...
Έχει τόση ανάγκη ο κόσμος,
από μουσική, χρώματα
και διάφανες λάμψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου