θα ξυπνήσεις
μια μέρα,
με την ασχήμια του κόσμου
στο πλάι σου
θα την χαζέψεις
με ύφος απερίγραπτο,
καθώς εκείνη,
αργά και σταθερά,
θα ξεπουλά τα κομμάτια σου
κι όμως
έπειτα,
όπως πάντα,
θα ετοιμάσεις το είδωλο
στον καθρέφτη
και θα τ' αφήσεις να πάρει
τον δρόμο του,
όπως κάθε πρωί,
για τη δουλειά,
χαμογελαστό,
σα διαφήμιση
ενός προϊόντος
που πια δεν υπάρχει
...
Νίκος Δανέζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου