Διαβάζω τις πατημασιές στο χώμα,
τα λόγια μια ρυτίδα βαθιά
στον αγριεμένο άνεμο.
Μια σταγόνα αίμα
μεταπλάθει την αλήθεια.
Ένα φτερούγισμα ταραγμένο
μέσα στο ποδοβολητό του χρόνου
η ανάσα μας.
Τα πλοκάμια της νοσταλγίας απλώθηκαν,
μια ψεύτικη άνοιξη
κατεδάφισε τα όμορφα.
Θρήνος που σταλάζει στην ψυχή
ο ιδρώτας τ' ουρανού.
Οι ώρες κυλούν,
οι έγνοιες τυλίγουν την καρδιά.
Στο τέλμα της νύχτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου