Απαλλοτριωμένες μορφές
που κρύβουν τον ήλιο
από τα πρόσωπα του όχλου.
Στόματα ραμμένα με το φόβο
αναζητούν τα λόγια της λύτρωσης.
Πρόσωπα κρυμμένα στη ρουτίνα
αναπολούν τις μέρες
που ξεχείλιζαν από ζωή.
Μορφές δήμιοι ,
που ήπιαν το ποτό της λήθης
και στέκονται απέναντι
στα ματωμένα όνειρα
έτοιμοι να τα κατασπαράξουν.
Μια ακινησία που ρέει στις φλέβες
όσο ακόμα τα πρόσωπα της παρακμής
θα κρύβουν τον ήλιο
απ'τα χτυποκάρδια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου