Μέσα στο μόχθο των αιώνων
η ψυχή περπατά στις κορυφές.
Υποψίες από φως
ατενίζοντας το ανύπαρκτο όνειρο.
Έχοντας απαρνηθεί την ύπαρξή μας
κουρνιάσαμε στα απόσκια της γης.
Δεν ταιριάζει ο θρήνος
στα κύτταρά μας
καθώς απλώνεται το γκρίζο.
Πέρασε στο λαιμό σου
το περιδέραιο της αγάπης
που σου χάρισαν τα μαύρα μάτια.
Μέσα στο μόχθο των αιώνων
στα ανήλιαγα της ζωής
είμαι ακόμα ζωντανός
κρατώ στα μάτια μου
τα μάτια σου ,
το σχήμα σου ,
το νόημα της ζωής.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου