Η ΖΟΥΓΚΛΑ - Φώτης Τρυφωνόπουλος

Ζούμε σ’ ένα κόσμο

ψεύτικων υποσχέσεων,

ανεκπλήρωτων ονείρων,

χαμένων προσδοκιών.

Σ’ ένα κόσμο αγνώμονα, άδικο     

που μας θλίβει και μας πληγώνει

που μας ευτελίζει, μας συνθλίβει

μας στύβει  και μας σκοτώνει.

Τα  ανθρώπινα συναισθήματα 

βορά στην απέλπιδα  προσπάθεια  επιβίωσης

σε ένα ανθρωποβόρο αγώνα

χωρίς έλεος, χωρίς φραγμούς.

Με τον  κυνισμό και τον ατομισμό να πρωτοστατούν 

τον φθόνο και την αχαριστία να ακολουθούν.

           Σ’ αυτή τη λαίλαπα  της κρίσης

της κρίσης των πάντων 

η ανθρωπιά φαντάζει

σαν ξεχασμένος, μοναχικός  κομπάρσος.

Η ζωή εδώ, μοιάζει με  ζούγκλα,

νόμος είναι, το δίκιο του ισχυρού .

Όμως  η ζωή είναι αγώνας

είναι  διαρκής προσπάθεια

δεν έχουν θέση  εδώ,

η εσωστρέφεια και η ηττοπάθεια.

Η ζωή τρέχει μπροστά 

κι’ εμείς δυστυχώς μένουμε πίσω

υπεκφεύγοντας, ψάχνοντας βολικά άλλοθι.

Όμως τα άλλοθι, είναι το όπλο των δειλών

όσων φοβούνται τη ζωή

όσων ανακυκλώνουν τη μιζέρια τους

αρνούμενοι οι ίδιοι να ρισκάρουν.

           Τα άλλοθι είναι το όπλο των μετρίων

που τρέμουν μήπως και διαταράξουν τη  βόλεψή τους

μήπως και διαταράξουν, τον μακάριο ύπνο τους.

Γιατί στη κοινωνία που ζούμε

τίποτα σημαντικό δεν χαρίζεται,

αξίζει αληθινά,

ότι με κόπο και ιδρώτα κερδίζεται.

           Φάρος μας  ο δίκαιος  αγώνας 

           το φωτεινό μονοπάτι της ελπίδας,

           η λύτρωση ενάντια στη ζωή που μας κλέβουν

αλλά και ενάντια στο μέλλον 

που  δεν παύουν ούτε στιγμή να βυσσοδομούν

και αδίστακτα 

εις βάρος μας των παιδιών μας

να  υποθηκεύουν...

Φώτης  Τρυφωνόπουλος – Χαλκίδα.