Ξημέρωσε.
Ανοίγεις τα μάτια.
Βλέμμα μετέωρο,
ουρανός μουντός.
Η πραγματικότητα έχει αρχίσει
να παίρνει τη θέση της, στο σκηνικό της μέρας.
΄Ενας γλάρος νωχελικά τινάζει τα φτερά του
ένα κύμα ήρεμα, χαϊδεύει την ακτή.
Κλείνεις τα μάτια.
΄Εξω έχει αρχίσει να ψιχαλίζει.
Σταγόνες βροχής σου χτυπούν το τζάμι,
σταγόνες θλίψης σου τρυπούν την καρδιά.
Η μελαγχολία φωλιάζει στη ψυχή σου.
Ένα δάκρυ κυλά.
Κλαίς …
Έτσι νομίζουν.
Αφήνεσαι …
Κουράστηκες πια να ελπίζεις …
Φώτης Τρυφωνόπουλος – Χαλκίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου