Δεν τη φοβάμαι τη ζαριά
τα μάτια μου έχουν μάθει στο ασσόδυο.
Τρομάζω μόνο μ'αυτούς
που ερωτεύονται ένα ψέμα
μπας και σταματήσουν το χρόνο.
Οι πιο τυχεροί απ' αυτούς
θα βρουν λίγη φλόγα στ' αποτσίγαρα
και δεν θα καταλάβουν ποτέ τις ατσάλινες σιωπές μου
ούτε το λουρί στο λαιμό τους
ούτε τη φάκα της ανατομικής ζωής
ούτε τη μούχλα πίσω απ' το εικονοστάσι -
οι αυλικοί του φόβου.
- πως μπορούν και πάνε καλοσιδερωμένοι
ως το θάνατο;
Εγώ, παιδί ξοφλημένων μύθων,
με ζεματιστά ξενύχτια
με το πρωί διαρκώς να μετατίθεται
κι ό,τι άλλο έβρισκα να καίει,
έμαθα να περπατάω ξυπόλητος
στις ανηφόρες
ώσπου να γίνουν μονοπάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου