Περπατώ πάνω στα κύματα του ήλιου
λίγες σταγόνες αίμα
κατρακυλούν το χάραμα
στα συντρίμμια των γυάλινων κόσμων.
Οι άκρες των ματιών αναζητούν τα άστρα,
επαιτούν τον ουρανό
για λίγα ψίχουλα ελπίδας,
ανάγκη επιτακτική.
Ακούμε τις φωνές των πνιγμένων
αντικρίζοντας ένα άδηλο αύριο.
Τα χορτάρια της θλίψης καίγονται,
όνειρα θωπεύουν το κρησφύγετο της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου