"Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί". Ζίγκμουντ Φρόυντ

19/2/24

Γιώργος Μπλάνας - Ποιήματα | "Εις Μνήμην"










Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ


Τι όμορφα που είναι όταν ξυπνάς πριν ξημερώσει

κι ανοίγεις το παράθυρο και μπαίνει φτερουγίζοντας,

όλο φωτάκια και δροσιές, ο κότσυφας του σύμπαντος

και λέει: «Επιθυμώ τη δύναμή σου για να φέρω

σε πέρας το άγαλμα της μέρας».


Πραγματικά, καλλίπυγος κι εύζωνος και γλυκιά

η μέρα προμηνύεται και κάνει

χαρές βαθιά η καρδιά και παροτρύνει

το στήθος να συλλάβει στον αέρα

βέλη και δόρατα μεγάλων έργων.

Κρίμα!

Τρυπώνει ο ήλιος πεινασμένο ερπετό

στη βρώμικη φωλιά της πόλης και αρχίζει

να κομματιάζει τα ημερόπουλα: αίμα, σάρκα

μυρίζει και ο κότσυφας του σύμπαντος γυρίζει –

ποιος ξέρει πού. Πολύ φοβάμαι...


ΤΕΛΟΣ


Επειδή άκουγα φωνές

μέσα στη νύχτα, από παιδί,

πιστεύω πως ο άνεμος

ξέρει πώς θα τελειώσουμε

πάνω σ’ αυτήν την πέτρα.

Μα δεν μιλάει σ’ αυτούς

που δεν ακούν φωνές

μέσα στη νύχτα

κι εγώ είμαι πια ένα γέρικο

πεύκο στην άκρη του γκρεμού:

ερείπιο της σιωπής

εκείνου του παιδιού

που άκουγε φωνές

μέσα στη νύχτα.


Ο ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ


Ανάμεσα στα χόρτα ένα σκαθάρι

έπαιζε τη σονάτα για βιολί

αρ. 7 του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Η μελαχρινή του νύφη

το κοίταζε με πάθος.

«Ω, τι βλέπω;

Θα έχουμε γεννητούρια»,

ψιθύρισε ο Φεδερίκο

Γκαρθία Λόρκα.

«Σε δουλειά

να βρίσκεται ο θάνατος».


Αυλαία!


ΑΛΛΗ ΖΩΗ


Αυτός που έζησε ενός άλλου τη ζωή,

δεν έζησε καμιά ζωή·

ονειρεύτηκε τα πάντα:

το δέντρο, το ποτάμι,

το ελάφι, την πληγή.


Ο ΓΚΡΕΜΟΣ


Του λέει το κύμα: Θα σε πάρω στον βυθό μου·

κι αυτός ανοίγει το πανί

και λέει: Δεν έχω φοβηθεί

άλλον ποτέ από τον ίδιο τον εαυτό μου!


Του λέει η γη: Δεν θα σου δώσω τον καρπό μου·

κι αυτός αρπάζει το υνί

και λέει: Δεν έχω φοβηθεί

άλλον ποτέ από το ίδιο το μυαλό μου!


Του λέει η φωτιά: Δεν θα σου δώσω την καρδιά μου·

κι αυτός φουρνίζει το ψωμί

και λέει: Δεν έχω φοβηθεί

άλλον ποτέ από τα ίδια τα όνειρά μου!


Του λέει ο κόσμος: Θα χαθείς στην άβυσσό μου!

κι αυτός αρπάζει ένα κλαδί

και λέει: Δεν έχω φοβηθεί

άλλον ποτέ από τον ίδιο τον γκρεμό μου!


Βιογραφικό σημείωμα

Γιώργος Μπλάνας [Αθήνα 1959 - ]

Ποιητής, κριτικός και μεταφραστής. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1987 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής: Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν την σφαγή. Έκτοτε εξέδωσε 11 ποιητικά βιβλία: * Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου * Νύχτα * Παράφορο * Η απάντησή του * Επεισόδιο * Τα ποιήματα του προηγούμενου αιώνα * Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη *Στασιωτικά [1-50] *Στασιωτικά [51-100] * Τερατούργημα *Ο Κότσυφας του Σύμπαντος. Μετέφρασε πλήθος σύγχρονων, κλασικών και αρχαίων έργων. Οι εργασίες του έχουν επανειλημμένα βραβευθεί: Βραβείο Περιοδικού Διαβάζω (Στασιωτικά [1-50]), Έπαινος Κάρολος Κουν (Ευριπίδης: Ηρακλής Μαινόμενος), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης (Βασίλι Γκρόσμαν: Ζωή και Πεπρωμένο).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Spectre - Project 'Poetry in Side" Interaction of Arts

PROJECT "SPECTRE" POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

EXPERIMENTAL PROJECT - POETRY IN SID E | INTERACTION OF ARTS

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS