Με κοίταξες ή ήταν η ιδέα μου;
Στίχους θα κάνω αυτό το βλέμμα
που στους αιώνες θα γίνουν αναλύσεις επί αναλύσεων.
Θα αναρωτιούνται γιατί ο Καβάφης έγραψε για αυτό,
γιατί το πέτρωσε ο χρόνος σαν παρακαταθήκη μυστηρίου
γιατί διάλεξε το στιγμιαίο ρίγος που του προκάλεσαν δυο μάτια
και πλέον θα είναι κι άλλοι που ταυτιζόμενοι θα ριγούν όπως και εγώ.
Δεν θα το άφηνα σε μια φευγαλέα ελαφρότητα να σβήσει
κι ούτε θα το χρωμάτιζα εγώ ο ίδιος.
Αυτό είναι δουλειά όσων θα με διαβάζουν
οι ίδιοι θα του βάζουν το χρώμα
που έβαψε ανεξίτηλα σε μια παρόμοια στιγμή τους τη ζωή τους όλη
κι αναπολώντας το, το αποκήρυξαν, το έκρυψαν, το αναγνώρισαν
ή ως ατελείς οι διορθώσεις που επιχείρησαν
δεν τους ικανοποίησαν ποτέ
γιατί το βλέμμα εκείνο καμία ποίηση δεν το διορθώνει
γιατί ήταν ανώτερο των λέξεων,
αφού εσύ ποτέ δεν έμαθες τι σήμαινε για όλους μας
εκείνη η τυχαία ματιά σου
που φώτιζε τις νύχτες την πόλη που ο Φάρος της έκαιγε εντός μου,
θαύμα και αυτό αυτού του κόσμου.
Με κοίταξες; Δεν είμαι σίγουρος…
Γράφτηκε για την Ημέρα της Ίδρυσης και Θεσμοθέτησης της Παγκόσμιας Ημέρας
Καβάφη, 29 Απριλίου 2024 στον Βόλο από την International Art Academy και υπό
την αιγίδα του Εθνικού Συμβουλίου Ομίλων και Κέντρων για την UNESCO.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου