Θαλασσοπούλι δαρμένο στο πέλαγος
Βουλιάζω στην οργή των κυμάτων
Κτίζω όνειρα σε σκοτεινές σπηλιές
Και σε κλειστά κοχύλια
Οραματίζομαι στο μενεξεδένιο φως του δειλινού
Ερωτεύομαι την Άνοιξη
Όταν ο ανεμος τραγουδάει
Ανάμεσα στις ανθισμένες πασχλιές
Πεθαίνω όταν οι κεραυνοί
Καίνε χαρταετούς...
(μεταφρασμένο στην Αγγλική Ανθολογία του Κολοραντο)
____________________
Η οδύνη του κόσμου
Αναριγούνε τα βουνά
Για την οδύνη του κόσμου
Λευκοί κρίνοι, με ματωμένα πέταλα
χορεύουν γυμνοί μέσα στο ξεροβόρι
χέρια αδειανά στολίζουν με δάκρυα
το τραπέζι των φτωχών.
Πλανόδιοι ζωγράφοι
Βαπτίζουν την τεχνη
Μ'εσα σε βρώμικα βαρέλια
Κι ένας γήινος Άγγελος..
Κλαίει με λυγμούς
επάνω σε μια ραγισμένη πέτρα.
___________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου