(άσκηση β`) ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ

Σιγά μην αντισταθώ να γίνω σώμα

Να γίνω σώμα σκέτο

Απόψε

Έν άνω κάτω σήμα

Ένα δεν είμαι εδώ και θύομαι

Εντός ανθρώπου νόημα και περίληψη

Περίληψη καλύτερα

Που θυμάται νόημα

Θυμάται η ολιγοστότητα το όλου

Τις υψίφωνες λέξεις που λέγονται τρέχα να σωθείς

Μετά θανάτου στ` αθάνατο

Όπως στo πάνθεο χορεύει περιστύλιο

Καλέστε με εύκαμπτα μάρμαρα

Των αναμνήσεων να σας πω

Αμέσως τη χαράματη αλήθεια

Όταν δομούνται λόγια χώρια απ` τα χείλη

Το πάνθεό μου

Όσα φτερά μου έλυσα δένοντας σώμα

γιατί φεύγουν μειούμενες εικόνες τα πουλιά

Το αύριο αναφέρει καβαλέτο παρόν

Σαράντα πέντε μοίρες κλίση μέμνησο

Και δυνατότητα ημίφως

Άρα μπορώ να σε σχεδιάζω παλαιότητα εξ επαφής

Εντός χρυσάνθεμου πλαισίου

(άσκηση α`) ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ

Ελάτε πίσω λέξεις

μήλα μου απόκρημνα

ρίζες στιγμές ελάτε που ωρίμαζα

που ήμουν δέντρο του νοήματος

ελάτε πίσω στους χορούς

με τα οπωροφόρα βήματα

και τους ρυθμούς στίχων οργάνων

στις εσχατιές υπαίθριου δωματίου

δίχως

ενός μονοπατιού το ένδυμα

το πρώτο βελόνι μ` αγγίζει

η έναρξη αλίβανων κέδρων

Αφωνία φωνηέντων - Σωκράτης Ξένος

Δεν έχει λόγο να ειπωθείς
να εγγραφείς δεν έχει χώρα

όνομα δίχως στην ευρεία αγορά
δίποδο φως πάτησες τον αχινό της ζωής
και τρέμουν οι σαράντα πέντε δρόμοι

μην πεις
μακράν
τα φωνήεντα του αύριο δεν περιέχουν ίχνος γέλωτα
άλλοι μας πήρανε
την πόρτα
τη φωτιά
το τζάκι των ματιών ορυμαγδός

γελάνε τώρα πίσω απ’ τις υπογραφές των προπωλήσεων
ψιλά γράμματα
δες τα ονομαστικά κτίρια
στις προσόψεις καθρέφτες
την εξοστρακισμένη μας εικόνα

μα πού ήμασταν
πού ήσουν την ώρα της μελάνης

Από τη συλλογή Σημύδες (2007)

ΟΛΥΝΘΟΣ - Σωκράτης Ξένος

Παρελθόν εν δράσει

όλος ο θίασός σου επί φωνής

μας κρούει

εντελώς γυαλί και

δεν είμαστε για σπάσιμο χατίρια το ξέρεις

κλείσαμε αίθουσα

από νωρίς δωμάτιο γνωστό

στενή διακόσμηση νύχτα

και μουσικές το παλιό σου το βιολί

για εγγυημένο λάθος

στροφές των μόνων

σπασμένες δυο χορδές

φάλτσα να ψάλουνε καημό

κόβουν ελπίδα

Θα γλεντήσουμε κλαίγοντας διακεκομμένα απόψε

το λέει κι η ιστορία

των πάλαι ποτέ ακμαίων αισθημάτων

από κτίσεως πόνου

οι Πέρσες

ποτέ δεν ήρθαν για καλό μες στη ζωή μας

"αν δεν πέσεις φύλλο" ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ

Πουλί των κεραυνών

τι να σου σφυρίξω εγώ

το ράμφος της φοβίας

θα σου μιλήσω

με των βροχών τα νήματα

και μια ζεστή φωνή

άλλα μολύβια γιατρικά δεν έχω

βάζε εσύ κάπου κάπου

τελεία ανάσα

εκεί που δακρύζουνε οι λέξεις

να προστατέψουμε την καρδιά μας

αν δεν πέσεις φύλλο κίτρινο

απ` του αέρα το κλαδί στο χώμα

δε διασχίζεις φθινόπωρο

(άσκηση γ`) - ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ

Τυχαία όπως όλα τα ωραία

Τυχαία τα ωραία άλογα

Που με ροδοπάτησαν

Αγάπες τα ευγενικά ζώα

Στέκονται από πάνω μου

Και τα βράδια τους μάτια χλιμιντρίζουν

Ποτέ ποτέ

Υπακούω

Μη με οσμίζεσαι ψέμα

Κι αχ αχ

Αναδρομικά τα σπασμένα πλευρά των φιλιών

Κι οχ οχ ο πόνος

Να μ` έβρισκε ξανά

Κάτω απ` τις οπλές των παλαμών σου

Πού έκρυψες τα κλειδιά των ανέμων

Των βεγγαλικών τα εργοτάξια

Στη μεγάλη έξοδο των λέξεων

Δεν έχω άλλο από φωτιά

Να σου δίνω το σχήμα του κόσμου