Πάντα σε πιάνω να βυθάς ,
στα μάτια μου κι εντός μου.
Απορημένος με κοιτάς
κι ας είσ' εσύ το φως μου.
Μες της ψυχής τ' απύθμενα
τα βάθη , μην βυθίζεις.
Θα βρεις παράξενα πουλιά
που μήτε τα γνωρίζεις.
Ειν ' η ψυχή μου , μακρινός
κόσμος με χίλια - μύρια
παράξενα. Αλαργινός ,
σαν κάποια Μοναστήρια.
Κι εσύ , γυρεύεις στ' άδυτα
να μπεις , να λειτουργήσεις.
Μα , μη κουράζεσ' άδικα ,
εκτός ... κι αν μ' αγαπήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου