ΜΑΔΡΙΓΑΛΙΑ - Ι. - ΙΙ. - ΙV. - V. ΟΘΩΝ M. ΔΕΦΝΕΡ

I.

Δες πόσο ψηλά λάμπει στο στερέωμα
μια σελίδα της Ελληνικής μυθολογίας:
η ελαφρόμυαλη Κασσιόπη,
ο φωτισμένος Περσέας,
η όμορφη Ανδρομέδα,
ο φτερωτός Πήγασσσος!

Απ' όλα τα όντα της πλάσης
μόνο ο άνθρωπος
μπορεί να καταλάβει
τη μαγέια του έναστρου ουρανού,
να του δώσει νόημα ,
αλλα και να τον μολύνει.

II.

Καιρός να γνωρίσεις και συ τον κόσμο,
τη θλιβερή πραγματικότητα, της ιδιοτρoπίες της τύχης,

το φόβο του σκοταδιού, την τρέλλα της σελήνης,
και να συναντήσεις το θάνατο.

Γιατί δεν ακούς ποτέ,
πότε θα μάθεις...;

Βρες και εκπλήρωσε το περωμένο σου!
Φύλαξέτο καλά γιατί μια μέρα αυτό θα σε φυλάξει.

Καθώς σ'αγαπούσα κάποτε
θα σου δείξω την αλήθεια τώρα : -

Mην πεις κανέναν άνθρωπο ευτυχισμένο
που δεν είναι νεκρός...

Τι περισσότερο μπορέι ένας θνητός
να επιθυμήσει ή να αξίζει;

IV.

Το θεικό δώρο της ζωής
-πάντα σοφό και γεμάτο φροντίδα-
δεν πρέπει ποτέ να το ρωτάμε
μονάχα να το δεχόμαστε.

Γιατί κι αν δεν μπορώ να βλέπω
την αληθινή σου ομορφιά,
μπορώ να δω το καθρέφτισμά της
μέσα στα μάτια του μυαλού μου,
και να θυμάμαι
πως κάποτε μ'αγαπησες

V.

Η φρίκη της μοναξιάς.
Ένα δώρο για μένα!...
Απομάκρυνε την κατάρα της
και ελευθέρωσε την ψυχή μου!

Η φρίκη της μοναξιάς
με επισκεύθηκε,
με επισκεύθηκε
και με αγάπησε.