Α.
Συγκαταβαίνει η νύχτα να σε ξέρω που μιλάς με φωνή μιας νεράιδας.
Μαγικά τα μάτια σου ανοίγονται σαν οι απόκρυφες σελίδες ενός
λουλουδένιου ευαγγελίου!
Τόση αποκάλυψη που και ο έρωτας δεν την αντέχει πια!
Γίνεται κάτι άλλο από φωτιά που δεν πασχίζει να φωλιάσει μόνο μες τα στήθη!
Με τις λέξεις τι κατορθώνω να πω;
Που ο άνεμος λαύρος το παίρνει
και το σκορπά στις εσχατιές του μελαγχολικού ορίζοντα!
Βόσκει αγρύπνιας χλόη το φεγγάρι!
Ιερή μουσική μες απ' την ποίηση που καιροφυλαχτείς να κλέψεις τα προικιά σου!
Πιο πέρα από τα άστρα οι φασαρίες ενός νήπιου θεού
ακούγονται να είναι φοβεροί επίγειοι κρότοι.
Εσύ διαβάζεις όνειρα.
Μες το μυαλό σου ταξιδεύει
ένας θρύλος αρχαίας θεάς που φέρνει τα διαμάντια της
δάκρυα μες τις παλάμες της ημέρας!
Λουλούδια ανάβουν.
Δέντρα που σπαταλούν ρετσίνι του κορμού!
Ανθάκια
που φυλακίζουν μ' αίσθημα τις μέλισσες!
Επάνω στην νερόχαρη επιδερμίδα σου δροσοσταγόνες
αργά κυλούν όπως να ψάχνουν μονοπάτια ομορφιάς!
29.
Απαγγέλω πάνω στο κορμί σου μ' ένα ρόδο:
Πορφυρό σκήπτρο της παλλόμενης ευωδιάς.
Από τα χείλια στο στήθος- παρακάτω
Στην κοιλιά- παρακάτω
Στο «ρόδο των ρόδων», στους μηρούς,
Στις πατούσες που με τα ακροδάχτυλά τους
Σημαδεύουν προς τ' άστρα πορείες!
Έτσι τσουγκρίζουμε τα κρασοπότηρα κι ο πόθος καίει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου