...τα αντικείμενα…
μας επιτιμούν διαρκώς
για την αστάθειά μας.
Zbigniew Herbert
μας επιτιμούν διαρκώς
για την αστάθειά μας.
Zbigniew Herbert
Τα πράγματα στο βάθος τους
είναι πεντακάθαρα
επιδερμικά μόνο χρειάζονται
κάποτε ξεσκόνισμα απ’ την τριβή
του χρόνου
άλλωστε η καθαρή αξία
μετριέται με την ασυνείδητη
εκλογή στιγμών
που ναρκεύουν στο χώμα
της μνήμης σημεία
έτοιμα να μας εκτινάξουν
σε κάθε παραπάτημα
έτσι και τα σπίτια
που προσωποποιούνται
κατά τον τρόπο του ποιητή
αναλώνουν τις μικρές ατέλειες
στο χωνευτήρι της ανοχής
-ο φόνος ενος κρεββατιού
ή η πληγή μιας παλιάς κουρτίνας-
εξωραίζονται όλα
σε ένα απόσταγμα
το μαργαριτάρι εκείνο
το σπόρο στα θεμέλια
που ριζώνει τη συγκατοίκηση
με μια φέτα φωτός
έτοιμη να σχίσει
την επιφάνεια των πραγμάτων
σε κάθε άνοιγμα της ψυχής τους.
είναι πεντακάθαρα
επιδερμικά μόνο χρειάζονται
κάποτε ξεσκόνισμα απ’ την τριβή
του χρόνου
άλλωστε η καθαρή αξία
μετριέται με την ασυνείδητη
εκλογή στιγμών
που ναρκεύουν στο χώμα
της μνήμης σημεία
έτοιμα να μας εκτινάξουν
σε κάθε παραπάτημα
έτσι και τα σπίτια
που προσωποποιούνται
κατά τον τρόπο του ποιητή
αναλώνουν τις μικρές ατέλειες
στο χωνευτήρι της ανοχής
-ο φόνος ενος κρεββατιού
ή η πληγή μιας παλιάς κουρτίνας-
εξωραίζονται όλα
σε ένα απόσταγμα
το μαργαριτάρι εκείνο
το σπόρο στα θεμέλια
που ριζώνει τη συγκατοίκηση
με μια φέτα φωτός
έτοιμη να σχίσει
την επιφάνεια των πραγμάτων
σε κάθε άνοιγμα της ψυχής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου