Ποτέ μη βάζεις όρια,
όχι αν δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις.
Τα όρια είναι “τα τούβλα της ντροπής”
όπως έλεγε κι ο ποιητής.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαθαίνοντας
να αυτοπεριοριζόμαστε,
ποτέ δεν τολμήσαμε να ψάξουμε για
το κάτι άλλο για μια υπέρβαση.
Κι η ζωή μας πέρασε πληκτικά
μες στην ασφάλειά της,
το κλουβί ήταν περίτεχνα φτιαγμένο,
τόσο ωραίο που κάπου έμοιαζε
με την πραγματική ελευθερία
γι’ αυτό και μας ξεγέλασε.
Μέχρι που κάποια μέρα καταλάβαμε ότι
δε ζούσαμε αλλά απλά επιζούσαμε.
Τότε θελήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα
μα, αλίμονο, ήταν πολύ αργά…
ήμασταν πια αδύναμοι και τα
όριά μας αξεπέραστα!
όχι αν δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις.
Τα όρια είναι “τα τούβλα της ντροπής”
όπως έλεγε κι ο ποιητής.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαθαίνοντας
να αυτοπεριοριζόμαστε,
ποτέ δεν τολμήσαμε να ψάξουμε για
το κάτι άλλο για μια υπέρβαση.
Κι η ζωή μας πέρασε πληκτικά
μες στην ασφάλειά της,
το κλουβί ήταν περίτεχνα φτιαγμένο,
τόσο ωραίο που κάπου έμοιαζε
με την πραγματική ελευθερία
γι’ αυτό και μας ξεγέλασε.
Μέχρι που κάποια μέρα καταλάβαμε ότι
δε ζούσαμε αλλά απλά επιζούσαμε.
Τότε θελήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα
μα, αλίμονο, ήταν πολύ αργά…
ήμασταν πια αδύναμοι και τα
όριά μας αξεπέραστα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου