Ξεθωριασμένες σκιές μου γνέφουν
πως με ξέχασε ο Ήλιος, φίλε μου,
τα βήματά σου παίρνει ο Βόρειος άνεμος
γλάροι χορογραφούν την απουσία σου,
αντιλαλούν το ισχνό σου αντίο
-που χρονοτριβούσε στις ήρεμες ημέρες.
Μόνο η ηχώς των λόγων σου έχει μείνει
αν κι αυτή είναι απ' τον άνεμο φευγάτη.
Η παραλία είναι έρημη τώρα.
Νέα σύννεφα, νέοι κίνδυνοι θα εμφανιστούν σε λίγο,
νέες σκιές θα με κυνηγήσουν πάνω στην ξηρά.
Στέκομαι μόνη εδώ, σε αυτό το νησί,
αναζητώντας την αλήθεια μας στο σιωπηλό ατένισμα του γλάρου
και για μια στιγμή σε βλέπω... μια αντανάκλαση στο μάτι του...
φεύγεις μακριά και χάνεσαι. Ναι, είναι αυτό το τέλος.
Ξένοι από δω και πέρα.
Σε βλέπω να πετάς πάνω απ' τα γκρίζα κύματα.
Το τέλος, ναι.
Για πάντα ξένοι.
Βασιλική Δραγούνη
...
"Photo by Bob Martin, με θέμα "Jonathan Livingston Seagull"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου