Ό, τι κι αν είπα, ήταν τα λόγια μου.
Μπορεί να μην είχα πρόθεση να τα πω
αλλά το χάσμα υπήρχε
και η καρδιά απάντησε – σαν ίσκιος λησμονιάς.
Δεν έχω στ’ αλήθεια παράπονο
δεν αναμένω ένα θαύμα
ή κάποια ανταπόκριση
απ’ τον βουβό καθρέφτη μου.
Πέθανα στη συνέχεια, σε μια οργή τόσο όμορφη
που πήρα σαν ένα μάθημα ζωής
- μια σύντομη ανάπαυλα από τον φόβο
της απόλυτης ουδετερότητας.
Όταν η σιωπή δεν λειτουργεί
όταν η υπομονή δεν λειτουργεί
όταν ψέματα και αλήθειες είναι κολλημένα μαζί
σαν μια επεξήγηση, οι λέξεις μπλέκονται μεταξύ τους
αθροίζοντας τόσο επιδέξια τα αινίγματά μας με μηδενικά
- παρά τις επιπτώσεις της οργής,
της σιωπής τον απόηχο, τόσο αυτάρεσκα εξαγνισμένο
που γίνεται ηχείο του ατέρμονου κενού.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου