Από μακριά μοιάζει σαν ασημένιος καπνός
σε καθαρό φθινοπωρινό ουρανό,
ένας ήχος κουδουνιών
-σαν φλάουτο
συνοδεύει το ρυθμό του ανέμου μέσα απ' τα δέντρα,
σκιές τρεμίζουσες ακολουθούν τα βήματα.
Ποιος χορεύει;
Δεν απαντάς...
Εκπέμπεις διαφορετικές νότες
στην αόρατη τροχιά σου,
ο νους σου ταξιδεύει
στο όνειρο της χθεσινής νύχτας:
μια περιπλάνηση στο σιωπηλό δάσος
των αυτόχειρων προσδοκιών.
Όλοι όσοι γνώριζες ήταν εκεί
κανείς τους όμως δεν μιλούσε...
Πρόσεξε τα όνειρα.
Ακολούθησε απλά
το ρεύμα του καιρού,
τον ήχο του φλάουτου,
τον ασημένιο καπνό μιας φθινοπωρινής γιορτής
που ανυψώνεται
στο φως που τραγουδάει τα βήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου