Μια μικρή αναλαμπή σαν ήχος
πάνω απ' το νερό, ένα φτερούγισμα μετά
γλίστρησε από τις σκιές των καλαμιών
στου δειλινού τη μυστική την ώρα
διαγράφοντας ονόματα στον άνεμο
μέσα από αιωρούμενους ίσκιους,
αναστεναγμούς φθινοπωρινών φύλλων
και κατοπτρικά παιχνίδια μνήμης.
"Δεν θα πάω εκεί απόψε", είχα πει
βλέποντας τις ανεξερεύνητες περιοχές
πέρα από το ήσυχο φως του σούρουπου
"Υπάρχουν πεινασμένα θηρία εκεί έξω."
Μα το φεγγάρι απόψε θα εμφανίσει
όλα τα απρόσβατα τα μονοπάτια
και το αεράκι είναι τόσο απαλό
-θρόισμα μεταξένιων συνειρμών.
Ετοιμάζω έναν μικρό σάκο και αναχωρώ
για το πυκνό σκοτάδι. "Θα προσπαθήσω να φτάσω
ως την κορυφογραμμή και να γυρίσω
το πρωί, αν θα προλάβω ως τότε."
Κανείς δεν είπε να μην πάω
μα και κανείς δεν ακολούθησε...
Στην άκρη του φωτός ανακαλύπτω
ότι μπορώ να πετάξω.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου