Απόψε η λευκή σκιά της μοναξιάς
ρέει στο σιωπηλό δωμάτιο
και μελαγχολικά αναπολεί
στις ήσυχες ώρες
κάτι που αναφέρθηκε
καιρό πριν, ή
κάθεται μόνο και ατενίζει
τις άδειες καρέκλες, ή
απλά παρασύρεται μακριά
από κάθε έννοια.
Στου τοίχου τον καμβά
ψάχνει να βρει παράθυρο
και εξαϋλωμένη
η λευκή σκιά εκτείνεται
στο σεληνόφως
όταν οι ώρες πυκνώνουν.
Απόψε, η λευκή σκιά της μοναξιάς μου
καταρρέει.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου