Μια γλυκιά σιωπή
αρώματα μεθυστικά στα χείλη
ανείπωτες μελωδικές οσμές
καρδιακοί υδρατμοί στο δέρμα
κλείσαν τα μάτια
κατέρρευσα μπροστά σου
ένας ευάλωτος θεός που θνήσκει
πριν υψωθεί θριαμβευτής
πάνω απ’ το κενό μνημείο
απαστράπτον άγγελος
της νίκης του θανάτου
το σώμα λύγισε
έγινε ένα με τη γη, τον άνεμο, την άλμη
οι παλάμες άνοιξαν
ζητιάνοι γητευτές του οξυγόνου
οι αρμοί χαλάρωσαν και τα πέλματα
αντίκρυσαν ατραπούς καινές
κάστρα παράξενα, ψηλότειχα
παράδοξα οικεία πρόσωπα
μέσα σε θηραϊκές αδηφάγες καλντέρες
γέμισαν τα δειλινά μου
οράματα βλοσυρά
που μόνο οι μύστες μπορούν να δουν
οσφράνθηκα αρώματα λουλουδιών
απαρατήρητα
της μπετούγιας, του ασφοδέλου,
της δάφνης τον ανθό
του θρήνου
αρκτικό σέλας
εωσφορικός κυματισμός
του κατακλυσμιαίου πόνου
έφραξε τα στήθη
με την σιωπή των μογυλάλων
ακούγονταν μόνο ο κροταλισμός
των ερπυστριοφόρων
και μια υπεράνθρωπη κραυγή
η δική σου φωνή
τετέλεσται
και τότε άνοιξα τα μάτια.
...
O ποιητής Παύλος Κίτσος
έχει σπουδάσει Νομική και Ψυχολογία
και τώρα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής
στην Δημιουργική Γραφή του ΕΑΠ.
Γράφει ποίηση και διηγήματα.
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου