Αλυσοδεμένα πάθη - Δημήτριος Καρπέτης

Αλυσοδεμένα πάθη,

πληγές λαξεμένες από ανέμους και μπόρες.

Βήματα αδύναμα ευάλωτα στο άγγιγμα της τρικυμίας.

Λόγια που ξεθύμαναν αγγίζοντας τη σάρκα.

Σιωπές που ξεδίψασαν με ανάσες λυτρωτικές,

ίχνη ερωτικά που γέμισαν τα πρωινά με χίλια όνειρα.

Ώρες ατέλειωτες, απόσταγμα ζωής

λυγμοί που διαλύθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

Πάθη που γεύτηκαν γλύκα

και ταπείνωση δίχως δισταγμό.

Πάθη,σκουριασμένα κουφάρια πλοίων

χτυπημένα ανελέητα

απ' την παγερή ανάσα

αυτών που χάθηκαν

μέσα στη μάχη μιας ζωής αβέβαιης και κενής.

Αλυσοδεμένα πάθη, παρανάλωμα ψυχών

κάποια πρωινά

που το φεγγάρι δε λέει...να δύσει!

   Carpe