Σπασμένο γυαλί
το πρόσωπό μου.
Το αίμα κυλά,στραγγίζει
στα κατάλευκα σύννεφα
ενθύμια των οριζόντων του.
Ένα πρόσωπο θρυμματισμένο,
ζωή που αναζητά
καταφύγιο στην ψευδαίσθηση
μιας μοίρας που έρχεται
και χάνεται
στο λυκόφως της ψυχής.
Ξεπλένω τις πληγές
με το νερό που τρέχει
απ'το λαβύρινθο των σπλάχνων μου.
Ένα τσιγάρο τελευταίο
μια ύστατη αναπνοή.
Δεν περιμένω τίποτα άλλο,
πριν η καρδιά να φτερουγίσει
στον όνειρό της το μεγάλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου