Λογισμών ρήγματα - Γιάννης Φιλιππάκης

 

Ειδωλικές φαντασιώσεις
χωρίς πάθος ψυχής στην ταραγμένη νύχτα
και την μέρα.
Πώς το μίσος
μισεί την αλήθεια ?
Είμαστε εγκόσμιοι άγνωστοι,
της ανελευθερίας στόχοι.
Στην επανάσταση,
το καθαρό μας μηδέν
και το < μηδέν άγαν > Τιτανομαχούν,
με των συγκλητικών την λαγνεία
και το <Καίσαρα χαίρε >.
Τίποτα το ανεξαγόραστο,
μόνο η αγάπη.
Χέρια υψωμένα
χωρίς μάσκες των καιρών,ολοφώτεινα,
για των Κύκνων την παράσταση γάμου.
Όχι άλλες πέτρες σιωπής,
έχουν ακόμα καύσιμο
τα μελανοδοχεία.
Όχι άλλοι πληγωμένοι
που τις αμαρτίες ευλογούν
να γλυτώσουν την κόλαση.
Πουλιά μου νεογέννητα,
δεν είναι μακριά το φεγγάρι,
όσο ένα όνειρο το ταξίδι !
Σημαίες του καλού να φυτέψουμε
στους κρατήρες
των ανθρώπων...