Κομματιάζω τις σιωπές μου
που πεισματικά αλυσοδέθηκαν.
Πενθώ τώρα...
Για τα μαύρα φεγγάρια
που φώτισαν την οργή,
για τα θλιμμένα όνειρα
που γύρω μου αλυχτούν
για τον αφανισμό της ελπίδας.
Δεν έχουν πια ζωή οι οδυρμοί σας.
Ποιά βροχή θα καθαρίσει τόση σήψη;
-
Τάσος Σταυρακέλης
 
 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου