Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Φ.ΦΩΤΙΑΔΗΣ

Λαθραία μπήκα μια βραδιά
στων Ποιητών την πολιτεία
από των Λογικών την επικράτεια
εξόριστος...
Αναρχικό με είχαν χαρακτηρίσει κι απροσάρμοστο
και επιρρεπή πολύ στην αλητεία....
Και πού να πήγαινα;...
Το βασίλειο των Τρελών πολύ μακρινό μου φαινόταν
τόπος σκοτεινός κι απόκοσμος...

Ακόμα και οι γυναίκες που αγάπησα
με αποχαιρέτισαν με κάποια ειρωνεία...:
"στο καλό... και να μας γραφείς..."
Με όχημα λίγους στίχους ξεκίνησα, λιτούς
και αποσκευές καθόλου...

Η πολιτεία των Ποιητών...
Γη της Απαγγελίας!...:
Ελευθερία έκφρασης και λόγου...
Πνεύματα ανήσυχα κατοικούν εκεί...
Χωρίς περιορισμούς
ιδέες και συναισθήματα διακινούνται....
Έτσι είχαμε ακούσει...

Μα σαν έφτασα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι...
Οι νόμοι της ποιήσεως πολλοί...:
κανόνες, φόρμες και τεχνικές

και μέτρα και σταθμά...

Κάποιοι περιδιαβάζανε αυτάρεσκα,
τηβέννους πλουμιστές φορώντας - της αυθεντίας
με λόγια σχήματα και δάφνες κεντημένες,
κρίνοντας αυστηρά
εμένα τον γυμνό...
Λαθρομετανάστη με αποκαλούσαν...

Κι εγώ αναρχικός, δεν έγραφα στο χαρτί
αλλά πάνω στους τοίχους
τους λιγοστούς μου στίχους...
Και ούτε με μελάνι...
Παρά με αίμα, ιδρώτα, σπέρμα και δάκρυα,
την πολύ ευαίσθητη αισθητική τους ερεθίζοντας...

Δεν αργεί η μέρα που θα με απελάσουν κι από δω...
Κατηγορούμενος πως προσβάλω τη δημόσια αιδώ...
Και πού να πάω;...

Καμία φορά νιώθω μια νοσταλγία
για τη χωρά των Λογικών...
Και για κείνες τις γυναίκες...
Μα όλο και πιο κοντά μου φαίνεται το βασίλειο των Τρελών
και μου ασκεί μεγάλη γοητεία.....

...

Kωνσταντίνος Φ. Φωτιάδης