ΖΕΥΣ ΚΡΗΤΑΓΕΝΗΣ - Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου

Καθώς στης Δίκτης

την πλαγιά ανηφορίζεις

και σε μεθούν

του σφένδαμου  η ανθοφορία

και της κυπάρισσου

η λυγερή κορμοστασιά

ενώ τ’ αγριοπούλια

ζυγιάζουν τα φτερά τους

ακολουθώντας σε με βλέμμα οξύ

μέχρι που η σκέψη σου

βαθιά προσηλωμένη

στης περιπλάνησής σου το σκοπό

σε φέρει στο μεγάλο πλάτωμα

κι ύστερα στο «Ψυχρό» αν βρεθείς

και το σωστό το μονοπάτι ακολουθήσεις

θα δεις σημάδι τρομερό

κρυμμένο για αιώνες

απ’ των ανθρώπων την αδιάκριτη ματιά

το σπήλαιο το ιερό

όπου σύμφωνα με τον μύθο

γεννήθηκε

ο υπέρτατος θνητών και αθανάτων

που από τον θρόνο του

διαφέντευε τη μοίρα των πάντων

προστάτης κι αργικέραυνος τιμωρός

τότε μπορείς να πεις με βεβαιότητα

να το φωνάξεις ν’ ακουστεί

στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

πως επιτέλους έφτασες

στον προορισμό που τόσο επιθυμούσες.

Μη περιμένεις πως εκεί θ’ ακούσεις

κλάμα μωρού

ή το νανούρισμα της μάνας

που έτρεμε από φόβο μη το χάσει

γιατί ευθύς μετά τη γέννηση του

το πήρε και το έκρυψε σε άλλη σπηλιά

στης Ίδης τα δύσπρόσιτα τα μέρη

πιο απόμερη

βαθιά στο έδαφος χωμένη

ώστε να μη το φτάνει η οργή του Κρόνου

του αδίσταχτου πατέρα

που κατάπινε τα παιδιά του

την εξουσία να μη χάσει

από σπορά δικιά του

σύμφωνα με χρησμό

από το στόμα των γονιών του ειπωμένο

όταν τον Ουρανό

πατέρα του κι αφέντη

ανέτρεψε εκείνος

με κοφτερό δρεπάνι ευνουχίζοντάς τον

δοσμένο απ’ της μητέρας του το χέρι

κι ως έπεσαν τα όργανα

του αιμορραγούντος θεού

στο πέλαγος

γεννήθηκε η Αφροδίτη.

Όταν βρεθείς στης Ίδης τη σπηλιά

μη φανταστείς πως θ’ αντικρίσεις

την λεύκα την ιερή

που μόνο αυτή

ανάμεσα σε όλες τις λεύκες

με ανεκτίμητους καρπούς

γέμιζε τα κλαδιά της

τροφή πολύτιμη για τον μικρούλη Δία

μήτε οι Κουρήτες θ’ ακουστούν

τα δόρατά τους να χτυπούν

επάνω στις ασπίδες

για να σκεπάσουν

το μωρουδίστικο το κλάμα

του Κρόνου τα ουρλιαχτά

δεν θ’ αντηχήσουν

από την πέτρα που του πρόσφερε

εξαπατώντας τον η Ρέα

με τις φασκιές της γέννας τυλιγμένη

την πείνα του την παιδοκτόνο να κορέσει.

Κι αν ψάξεις για τις δυο αδελφές

την Μέλισσα

και την γαλακτοφόρο αίγα Αμάλθεια

τροφούς πιστές που τον ταΐζανε

με μέλι και γάλα

να ξέρεις πως ματαιοπονείς

γιατί χαμένες είναι πια

στου θρύλου τις δαιδαλώδεις διαδρομές

μόνο αν κάπου εκεί σταθείς

να ξαποστάσεις

κι ύπνος γλυκός σε πάρει στην αγκάλη

το κέρας της Αμάλθειας μπορεί να ονειρευτείς

που από λάθος έσπασε σε αθώο παιχνίδι ο Δίας

και σε αντάλλαγμα από τότε

γεμάτο το είχε πάντα

με όσα καλούδια επιθυμούσε ο κάτοχός του.

Αν πάλι σ' ένα ύψωμα σταθείς

για ν' αγναντέψεις

πεδίο μάχης δεν θα δεις

γιατί μακριά από κει πολέμησαν

από τη μια μεριά

στου Ολύμπου την κορυφή ο Δίας

με σύμμαχους τους Κύκλωπες

που δώρο ακριβό του έκαναν

τον κεραυνό, την αστραπή και τη βροντή

κι ακόμα

τους Εκατόγχειρες, τους Γίγαντες

κι άλλους θεούς αδέλφια του

- που ο Κρόνος είχε καταπιεί

μα ο Δίας τον ανάγκασε

μετά από πάλη δυνατή

να τους ξεράσει -

κι από την άλλη τη μεριά

στην  Όθρυ ο Κρόνος

μαζί  με τους Τιτάνες αδελφούς του

κι ήταν η μάχη τους σκληρή

τόσο που τα βουνά τραντάχτηκαν

ώσπου ο Δίας επικράτησε

και τους Τιτάνες με τον Κρόνο

στα Τάρταρα φυλάκισε

τους Εκατόγχειρες ορίζοντας

να τους φυλάνε

για να' ρθει αργότερα

και των Γιγάντων η σειρά

όταν κατά του Δία στράφηκαν

με τη βοήθεια του Ηρακλή ν’ αφανιστούν

που σήμανε την απαρχή

της εξουσίας των ολύμπιων θεών

με πρώτο ανάμεσα σε αυτούς

τον Δία.

Έτσι επαληθεύτηκαν

του μύθου οι προβλέψεις

για να γενούν αυτές αιτία

με της αρχαίας φύτρας μας

το πνεύμα αντάμα

να γεννηθεί πολιτισμός μεγάλος

σε όλη την οικουμένη θαυμαστός

άσβηστος φάρος

που οδηγεί μες στο σκοτάδι

τα βήματα της ιστορίας.

Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου

...

Painting:
"The Infant Jupiter Nurtured by the Goat Amalthea"
by NICOLAS POUSSIN