Αέναη εσύ μούσα του πολιτισμού
των καλών τεχνών, των επιστημών γενέτειρα.
Εσύ που αναδύεσαι πάντα περήφανη
σαν το αρχέτυπο επικού ηρωισμού,
μέσα από τις σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας.
΄Εφθασες τώρα να βιώνεις έναν απίστευτο Γολγοθά.
΄Ενα αληθινό δράμα,
μιας σύγχρονης δικής σου τραγωδίας.
Εσύ η ένδοξη μητέρα της Φιλοσοφίας,
του Θεάτρου, της Ποίησης
η γνήσια κοιτίδα της Δημοκρατίας.
Μητέρα του κάλλους, της φιλοξενίας,
αλλά και του ολυμπιακού ιδεώδους, της μουσικής, της Ιστορίας.
Σήμερα αποπνέεις αντί για φως,
μια παράξενη εικόνα θλίψης.
Μια εικόνα γκρίζα, μελαγχολική
πολιτικής παρακμής και σήψης.
Εσύ που λάτρεψες την αρχιτεκτονική, την γλυπτική,
τον έρωτα, την μαντική τέχνη,
την γνήσια ομορφιά .
Εσύ, που λατρεύτηκες και λατρεύεσαι
σαν αληθινή θεά,
που αποτέλεσες πηγή αστείρευτης έμπνευσης
και θαυμασμού, ανά τους αιώνες.
Eσύ, που έγραψες αληθινή Ιστορία
με έπη σε Μαραθώνα, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές.
Που πρώτη εμπνεύστηκες Ολυμπιακούς αγώνες.
Που πρώτη ύψωσες περήφανη,
τύμβους ηρωικούς και Παρθενώνες.
Γενέτειρα εσύ, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη
του Αλεξάνδρου, του Περικλή, του Ιπποκράτη.
Ελλάδα του πολιτισμού,
Ελλάδα της καρδιάς μας,
δεν ταιριάζει σε σένα, να σκύβεις το κεφάλι.
Αν και σήμερα η εικόνα σου, μας θλίβει, μας πονά,
ακόμα κι’ αν νοιώθεις, από εφιάλτες προδομένη πάλι.
Δεν σου αρμόζει να στέκεσαι σκυφτή, ταπεινωμένη.
Μονάχα στηριγμένη στις δικές σου δυνάμεις, θα υψωθείς ξανά.
Ακόμα κι’ αν σε απειλούν, έχεις μάθει να μένεις δυνατή,
πάντα βρίσκεις τη δύναμη, να στέκεσαι περήφανη ψηλά.
Δεν τους φοβάσαι,
έχεις μάθει λεύτερη να ’σαι,
άλλωστε πάντα στα δύσκολα ήσουν μόνη.
Τους γενναίους, δεν τους τρομάζει η μοναξιά.
Ελλάδα του πολιτισμού, Ελλάδα της καρδιάς μας
εσύ που ξέρεις να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου.
Αναλογίσου το ένδοξο παρελθόν σου
και γίνε πάλι η όμορφη μούσα της χαράς μας
ο περήφανος ήλιος,
το φως των ονείρων μας.
...
Τρυφωνόπουλος Φώτης - ΧΑΛΚΙΔΑ
Β΄ Βραβείο, στον Ζ΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό
της «ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
...
Ιmage:Delacroix’s ‘Greece on the Ruins of Missolonghi’
των καλών τεχνών, των επιστημών γενέτειρα.
Εσύ που αναδύεσαι πάντα περήφανη
σαν το αρχέτυπο επικού ηρωισμού,
μέσα από τις σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας.
΄Εφθασες τώρα να βιώνεις έναν απίστευτο Γολγοθά.
΄Ενα αληθινό δράμα,
μιας σύγχρονης δικής σου τραγωδίας.
Εσύ η ένδοξη μητέρα της Φιλοσοφίας,
του Θεάτρου, της Ποίησης
η γνήσια κοιτίδα της Δημοκρατίας.
Μητέρα του κάλλους, της φιλοξενίας,
αλλά και του ολυμπιακού ιδεώδους, της μουσικής, της Ιστορίας.
Σήμερα αποπνέεις αντί για φως,
μια παράξενη εικόνα θλίψης.
Μια εικόνα γκρίζα, μελαγχολική
πολιτικής παρακμής και σήψης.
Εσύ που λάτρεψες την αρχιτεκτονική, την γλυπτική,
τον έρωτα, την μαντική τέχνη,
την γνήσια ομορφιά .
Εσύ, που λατρεύτηκες και λατρεύεσαι
σαν αληθινή θεά,
που αποτέλεσες πηγή αστείρευτης έμπνευσης
και θαυμασμού, ανά τους αιώνες.
Eσύ, που έγραψες αληθινή Ιστορία
με έπη σε Μαραθώνα, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές.
Που πρώτη εμπνεύστηκες Ολυμπιακούς αγώνες.
Που πρώτη ύψωσες περήφανη,
τύμβους ηρωικούς και Παρθενώνες.
Γενέτειρα εσύ, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη
του Αλεξάνδρου, του Περικλή, του Ιπποκράτη.
Ελλάδα του πολιτισμού,
Ελλάδα της καρδιάς μας,
δεν ταιριάζει σε σένα, να σκύβεις το κεφάλι.
Αν και σήμερα η εικόνα σου, μας θλίβει, μας πονά,
ακόμα κι’ αν νοιώθεις, από εφιάλτες προδομένη πάλι.
Δεν σου αρμόζει να στέκεσαι σκυφτή, ταπεινωμένη.
Μονάχα στηριγμένη στις δικές σου δυνάμεις, θα υψωθείς ξανά.
Ακόμα κι’ αν σε απειλούν, έχεις μάθει να μένεις δυνατή,
πάντα βρίσκεις τη δύναμη, να στέκεσαι περήφανη ψηλά.
Δεν τους φοβάσαι,
έχεις μάθει λεύτερη να ’σαι,
άλλωστε πάντα στα δύσκολα ήσουν μόνη.
Τους γενναίους, δεν τους τρομάζει η μοναξιά.
Ελλάδα του πολιτισμού, Ελλάδα της καρδιάς μας
εσύ που ξέρεις να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου.
Αναλογίσου το ένδοξο παρελθόν σου
και γίνε πάλι η όμορφη μούσα της χαράς μας
ο περήφανος ήλιος,
το φως των ονείρων μας.
...
Τρυφωνόπουλος Φώτης - ΧΑΛΚΙΔΑ
Β΄ Βραβείο, στον Ζ΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό
της «ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
...
Ιmage:Delacroix’s ‘Greece on the Ruins of Missolonghi’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου