Η ζωή μια σύμβαση φθαρτή
ένα ερείπιο που χάνεται στο κενό.
Ο μανδύας της σιωπής απλώνεται,
αγγίζει τις απόκρυφες πτυχές σου.
Πάλλομαι στο σκονισμένο σου είδωλό
εξαίσια η γεύση της ανάσας,
τα μάτια διασχίζουν
τις νύχτες απ'τα περασμένα καλοκαίρια .
Η αφάνεια των πράξεων
συνεχίζει ατάραχη
να συνοδεύει τις σκιές μας.
Ζωή μια σύμβαση φθαρτή
που ξεσκίζεται και πετιέται
στον κάλαθο των αχρήστων
όταν βυθίζομαι στο ρίγος των στιγμών
όταν οι φλέβες μου σμιλεύονται
καθώς θα γεύομαι
του κορμιού σου τις υγρές ανάσες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου