Η ζωή ανεμίζει μέσα στη θύελλα
με τα παράθυρα ανοιχτά.
υποχρεώσεις τεμαχίζουν την ψυχή.
Καθισμένος στο χώμα
γεύομαι απ' της μάνας τα στήθη
το γάλα,
αλαφρώνουν τα πόδια,
βαδίζω στου χάους
το θαμπό ορίζοντα.
Αγωνία για τα διαπεραστικά βλέμματα,
η σιωπή των δακρύων τους
μελαγχολεί την αιωνιότητα.
Το αύριο διαβρώνεται
εκτεθειμένο σε παλινωδίες αναμνήσεων
παρελθόντων ετών.
Οι καταθλιπτικές εποχές
καίγονται τα χαράματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου