Όπως ο Αύγουστος δρόσισε γλυκά
σ’ αυτό το δρόμο που σε ρίξαν οι θεοί
έφυγε το κάμα το πολύ και η φωτιά
κουράγιο βρήκες για ταξίδι σ’ άλλη γη.
Πες μου ταξιδευτή αν ο αέρας είν’ γλυκός
στο πεζοδρόμιο ( που πλάγιασες) αν κόπηκε η πείνα
σου ‘σβησε την δίψα της αλμύρας ο πνιγμός;
Αν είναι τα απογεύματα χρωματιστά όπως εκείνα…
Στην πατρίδα
που ‘καψαν
αν έτσι θα είναι
στην πατρίδα που θα πας.
Κι ένα χαρτί συνοδοιπόρε
ταξιδευτή μου
να λέει ποιος είσαι …
γιατί δεν είσαι το παιδί
που έκλαιγε
έπαιζε
γελούσε
στα στενά της Δαμασκός
...
Από την Ποιητική Συλλογή "Σειράδιο"

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου