Ξεδιπλώνονται οι μέρες του φόβου.
Χαμηλώνουν τα φώτα
η υπομονή συνεχίζει το έργο της.
Τα αρμυρίκια συνωστίζονται στην άμμο
αγωνιούν για το φθινόπωρο που έρχεται.
Τα χαμόγελα συσσωρεύονται σε δωμάτια σκοτεινά,
ο ήχος της καθημερινής ζωής στραγγίζει τα σώματα.
Ανοίγω τα παράθυρα
για να δω την άλλη πλευρά του κόσμου.
Σκύβω μέσα μου
αναβλύζουν οι διάφανες ανάσες.
Στην κινούμενη άμμο
μένω ακίνητος,
μεθάω απ’ τα όνειρα,
αποχαιρετώ την αλλόκοτη ησυχία.
Οι ονειροπόλοι σέρνονται
σκλάβοι στα μπουντρούμια της ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου