Μανδύας - Δημήτριος Καρπέτης

 

Τα συναισθήματα καίγονται το λυκαυγές

στις υψικαμίνους της ζωής.

Τρίζουν τα είδωλα του κόσμου,

η μοναξιά σφάζεται στα θολά νερά.

Μια τελευταία σταγόνα ελπίδας δεσμεύθηκε,

ενέχυρο στα χέρια των τοκογλύφων

της ύπαρξής μας.

Ξαπλώνω στο χώμα

άνεμος υγρός ανακατεύει

τη γαλήνια σιωπή.

Η συμφιλίωση με το άγνωστο που έρχεται αργεί.

Μέσα από τ' αγκάθια ξεπροβάλει

ακόμα νωπός ο πόνος.

Νεκρική σιγή...

ένας μανδύας αθέατος

καλύπτει τις ψυχές που λιμοκτονούν.