Αγναντεύω τα ερείπια,
τις λέξεις στους τοίχους.
Καταμεσής του χειμώνα
κρύβεται ο σπαραγμός.
Η νύχτα γδύθηκε
ατενίζει με αυθάδεια
τις δονήσεις της ψυχής.
Η λογική απαγορεύει
τους αισιόδοξους χρωματισμούς.
Μες στο χειμώνα
κλωθογυρίζει η άνοιξη,
στο χάος κρέμονται οι όμορφες στιγμές.
Οι ανάσες εναντιώνονται στο φόβο,
αντιμάχονται τα αδιέξοδα της λογικής.
Φιλώ την ομίχλη
των εσωτερικών μου τοπίων.
Πορεύομαι προς την έξοδο κινδύνου,
μια ησυχία αλλόκοτη καλύπτει
τα απογυμνωμένα μέλη.
Ρισκάρω ακούγοντας χρησμούς επικίνδυνους,
σφυρηλατώ τα βράδια
με τους χτύπους της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου