ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ «ΒΙΕΤΝΑΜ» - Γκέλη Ντηλιά

 

Άργησες

και τώρα

κάθισαν άλλοι πρώτο τραπέζι πίστα,

που το είχες δεδομένο.

Κι όπως εκσφενδόνιζες απ’ το δεύτερο,

αδιαφορώντας,

πιάτα, προσβολές, προκλήσεις

μέσα στη μέγγενη της μέθης,

ήρθαν στα χέρια

όρια που ξεπεράστηκαν

και υπολήψεις που κτίζονταν ημερησίως.

Για ένα τραπέζι.

Ξημερώματα,

ο κόσμος σου αναποδογυρίστηκε

τρέχοντας ξέφρενα

σε μια γνωστή στροφή

και σταμάτησε να γυρίζει, για πρώτη φορά.

Ευτυχώς!

Δεν είχες προλάβει να κάνεις παρανάλωμα

όλο το μαγαζί.