Χαμογελούν οι δούλοι
με άγνοια κινδύνου χειροκροτούν
αυτούς που αλυσίδες πέρασαν στα χέρια τους,
αυτούς που καταπάτησαν τα όνειρά τους.
Και η υπέροχη ζωή να προχωρά,
με έναν καφέ και ένα νερό στο χέρι
πηγαίνοντας τα πρωινά
στις γνώριμες αρένες ,
στα κολοσσαία τα σύγχρονα
χαρούμενοι και άβουλοι,
αγνή σάρκα προς βορά
να πετάγεται στο λάκκο των λεόντων.
Επιβιώνουμε ακίνητοι, σχεδόν νεκροί,
δεχόμενοι ότι προαιρούνται οι μάγοι με τα δώρα.
Τα παγωμένα χαμόγελα διατηρούνται
έστω και με λίγα απομεινάρια φαγητού.
Ας ευχηθούμε το φαγοπότι των αρχόντων να συνεχίζεται,
κάτι θ' απομείνει και για μας.
Έστω κι ένα κομμάτι ψωμί μούχλιο
φτάνει για την επιβίωσή μας.
κι αύριο μέρα θα'ναι.
Δούλοι χαμογελάτε...
κι η ελπίδα απ'τα ίδια τρέφεται και μεγαλώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου