Το νερό
έρπει μέσα στη γη, δροσίζει
τις ρίζες,
αναβαίνει στον κορμό των δένδρων,
Η ζωή προυποθέτει την κελαριστή παρουσία του'
είναι ξεδίψασμα, είναι αίμα.
Η νερένια ατσιδοσύνη του
τα ορίζει όλα'
παρασύρει την κιτρινωπή σκόνη , την νέκρα.
Οι ποταμοί κυλούν τραγουδιστά προς την θάλασσα.
Αλλάζει παρουσίες:
είναι ατμός
είναι νέφος
είναι γλυκιά βροχή και μπόρα
είναι καταρράκτης , είναι Αχέροντας
είναι ύδατα της Στυγός, είναι
ωκεανός
πλημμύρα
ανάσταση
ή θάνατος'
επάνω στην γεωγραφία που εξουσιάζει το παράστημά
του...
2 σχόλια:
Όλα νερό
νερό και χώμα
κι εγώ που ζήταγα μια πλημμύρα
για να σωθώ
έγινα ποταμός
που κύλησε ως τη θάλασσα
της καρδιάς σου...
Καλημέρα Λίζα και Στρατή
Kαλημέρα Σοφία μου...
Με άγγιξε βαθιά το σχόλιο σου !!!
Δημοσίευση σχολίου