ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΩΣ;.. ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ

Μια θρυμματισμένη πραγματικότητα ανυπάκουη στις
διαθέσεις των ονείρων μου μ’ ακολουθεί.

Οι μέρες γεμίζουν έναν παράξενο άνεμο
που δεν φτάνει πουθενά

Είναι συνέχως σ’ ένα σημείο μηδέν

Όλα γυρίζουν

Σαν σκέψεις λυπημένες σε μια δίνη που σε παρασύρει σε
μια πιο νωχελική μοναξιάς νύχτα..

Θα φτάσει άραγε αυτό το φως την ευκρίνεια που θέλεις;

Θα αρκεί ο θεός;

Πάντα με έλλειμμα καρδιάς θα ζουν οι άνθρωποι..

Να ξέρεις φιλοσοφώντας λευκά να γίνεσαι ξάφνου πολύχρωμος..

Έστω και αν ποτέ δεν σε καταλαβαίνουν..

Τώρα
που οι λέξεις καβαλικεύουν άλλα νοήματα και
πολυσήμαντες
μπαίνουν μέσα σε ένα ποίημα που τρυπάει από παντού
η μοναξιά-

να χάσει βάρος ελπίδας..