γυρίζω στη στάσιμη όχθη του περυσινού καλοκαιριού
στο μπαλκόνι του φθινόπωρου
το κορίτσι με τις δίδυμες πλεξίδες
υποδύεται ένα μοβ ποτιστήρι
μεσούρανα της νοσταλγίας μαγικού ρεαλισμού
γλάστρες με τους φίκους μυτίζουν τους πόθους της νύχτας
αναδύεται από το παραλήρημα κορυφαία σιωπή
ξόρκι στον εξπρεσιονισμό δίσεκτου χειμώνα
όπως η βροντή του σύννεφου απ' το βλέμμα της αστραπής
έτσι κρέμεται σε μια κλωστή κατηγορικός ο στίχος
να 'χεις το νου σου στη γραμμική του ποιήματος υπόσχεση
στα ιερογλυφικά του ονείρου,
να 'χεις το νου σου στο φιλί
ροδόσταμο ερέθισμα στα πλάτη του ανέμου
ώσπου να πεις κύμινο χρώματα μουσικές
χτενίζουν τις κοτσίδες των ονείρων σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου