Αν μπορούσες να ξεφυλλίσεις με λέξεις τη σιωπή μου
ίσως με αποκαλούσες αγάπη, ίσως με αποκαλούσες
απόκοσμη μάγισσα της νύχτας.
Μα τα λόγια είναι δύσκολο να ακουστούν, όταν εμείς
δεν τα προφέρουμε ποτέ. Μόνο μακρόσυρτα φωνήεντα μετουσιώνονται
σε παρατεταμένες σιωπές…
όταν χανόμαστε ξανά ο ένας στον άλλον
σαν παγωμένα δάκρυα βροχής πάνω στις καυτές πέτρες
σε μια πολιτεία ερημική κι οχυρωμένη.
Ακόμη και οι πόλεις αγνόησαν τους αλλόκοτους εθισμούς μας
-την περιπλάνηση με τις σκιές μέσα τη νύχτα
και το κενό της απουσίας τους τη μέρα.
Τι υπάρχει σε μια σιωπή
που θα μπορούσε να της δώσει υπόσταση
-όχι, όχι, δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Είμαι μια πόλη μοναχική και ανυπόταχτη. Είσαι μια άλλη.
Πώς θα γίνει να μείνουμε, ή να φύγουμε
και να επιστρέψουμε πάλι;
Όλα είναι
μια σύγχυση τώρα.
Ακόμα και τα τείχη σταμάτησαν να ακούν.
Βασιλική Δραγούνη
...
Artwork: Elle Hanley photography
Artwork: Elle Hanley photography

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου