Ας κατανοήσουμε το φως
το μεγάλο φάσμα των σκιών
τα οφέλη της αμφιβολίας
τη διάψευση της ελπίδας.
Γιατί, τι άλλο δίνει αξία στις λέξεις
παρά ο φόβος του πρόσκαιρου;
τι άλλο αναλώνει την απουσία
παρά η σκόνη του καιρού;
Ας κρύψουμε τα φτερά μας
κάτω από τις φορεσιές μας
κι ας παρασυρθούμε
σε ένα απροσδιόριστο λίκνισμα
-ράμφος με ράμφος.
Στην αιχμαλωσία των κλουβιών μας
ας απελευθερώσουμε ένα αφανέρωτο τραγούδι
μελαγχολικό και χρωματισμένο
με αφηρημένα χρώματα.
Ας λυπηθούμε για τα χρόνια που πέρασαν
για τις αποδημητικές επιθυμίες
για την άγνοια της αμφιβολίας
και για την χαμένη λάμψη εκείνων
που ποτέ δεν υπήρξαν.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου