Τα δάκρυά σου έγιναν διαμάντια.
Καρφώθηκαν στης ψυχής μου τα ραγίσματα,
σαν σεβαστιανά βέλη ,
αγίου μαρτυρίου .
Κύλησαν στο χώμα των ονείρων μου
σαν στάλες φθινοπωρινές,
έχοντας μέσα τους εικόνες του Χριστού .
Τα καλοκαίρια ξεδίψασαν οι μνήμες μου,
καθώς διάβαιναν τους ουρανούς της λησμονιάς.
Τα δάκρυά σου έστρωσαν
τον δρόμο μου με φως.
Την Άνοιξη έσμιξαν με την ομορφιά
κι ύστερα μες στη θάλασσα τ’ απείρου
χάθηκαν.
Κι έγιναν των αστεριών ρυθμός ,
μουσική για τις αποβάθρες της μοναξιάς μου,
ηλιαχτίδες για τους χειμώνες , δίχως τέλος …
Xριστόφορος Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου