ΕΝΔΟΜΥΧΑ - Βασιλική Δραγούνη

Δεν σε σκέφτομαι άλλο πλέον

παρά το ότι ακόμα υπάρχεις σε κάποια άκρη του εαυτού μου.

Ανήκεις στην ασθενή μνήμη -εύθραυστη

κατά καιρούς- ξεσπά σε δάκρυα. Την αποκαλώ βροχή.

Καλύπτω κάθε νύχτα με νεκρά αστέρια 

κρατώντας το κρύο φεγγάρι σε απόσταση.

Προχωρώ στην κάθε μέρα μου σαν αύριο

-όταν οι άλλοι παλεύουν ακόμα με το χθεσινό χάος-

δίνοντας μάχες με γνώριμους εχθρούς

-πάθη κι επεξηγήσεις, που μαίνονται γύρω μου καθώς κάθε φορά θυμάμαι

διαφορετικά: είμαι μια άλυτη διαμάχη

που εστιάζει στο ενδόμυχο, κάθε φορά, στο δισεπίλυτο.

Βασιλική Δραγούνη