Μες στ’αστέρια γεννήθηκες.
Κι όπου περπατάς
λουλούδια φυτρώνουν,
με το φως των αστεριών ντυμένα.
Στις άκρες της νύχτας
των αγγέλλων τα όνειρα
γίνονται ήλιοι
και στην αγκαλιά σου έρχονται
να κοιμηθούν.
Ω! Ζωγραφιά των συννέφων:
ένα κορίτσι με χίλιους ήλιους στα μάτια,
ένας θησαυρός
σπαρμένος στα χωράφια με τα κρίνα.
Αγαπημένη !
Όπως διαβαίνει ο χρόνος
σαν δικαστής της πλήξης,
ο πόνος σου γίνεται χαρά
και τρυπώνει στην άβυσσο.
Σαν λαμπάδα της Ανάστασης
τη λησμονιά φωτίζει.
Και στις κοιλάδες του ουρανού
οι φύλακες του φεγγαριού
αλλάζουνε στολές
και διαλαλούν τον ερχομό σου.
Αγαπημένη!
Σαν ανατολή
τον κόσμο αγκαλιάζεις,
σαν θαύμα τον πόθο
δυναμώνεις ...
Χριστόφορος Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου