Ήταν ένα εξεζητημένο πράγμα
αυτή η μοναχική αγάπη,
από φτερά φτιαγμένη
κι από το κρύο φως του φεγγαριού,
από μακρινούς στεναγμούς
κι από παλιές θλίψεις.
Ήταν πρώτα τα φτερά
που έφυγαν από τους ώμους
και μπλέχτηκαν στα κλαδιά των δέντρων
και στα σύννεφα
κι έπεσαν μετά με τη βροχή
στο λασπωμένο δρόμο.
Κι ήταν ύστερα τα μάτια
που δεν πίστεψαν στη μεταμόρφωση
κι οι ώμοι
που ξέχασαν εκείνο το παλιό το βάρος
και δεν αναρωτήθηκαν ποτέ
ξανά αν θα πετάξουν.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου