Φοβάμαι
τις μαριονέτες
που κινούνται
μόνο
δεμένες
με σκοινιά.
Φοβάμαι
τις σφραγισμένες
πόρτες
τα σκουριασμένα
κλειδιά
τα κλειστά
παράθυρα
τις κρυμμένες
αλήθειες.
Φοβάμαι
τα μισόλογα
που ψιθυρίζονται
σε στενούς
δρόμους
αδιέξοδους.
Φοβάμαι
τα τραγούδια
που δεν
ακούστηκαν...
τα όμορφα
λόγια τους
δεν τραγουδήθηκαν
όσο έπρεπε.
Φοβάμαι
τις σκοτεινές
νύχτες
τα κοιμισμένα
όνειρα
μη
δεν ξυπνήσουν.
Μα
πιο πολύ
φοβάμαι
εμένα.
Εμένα
και την
συνήθεια.
Μην μπω
σε καλούπια
που πλάθουν
σχήματα
και στενεύουν
συνειδήσεις.
Αγάπη Σπαθάρα
08/07/2016
τις μαριονέτες
που κινούνται
μόνο
δεμένες
με σκοινιά.
Φοβάμαι
τις σφραγισμένες
πόρτες
τα σκουριασμένα
κλειδιά
τα κλειστά
παράθυρα
τις κρυμμένες
αλήθειες.
Φοβάμαι
τα μισόλογα
που ψιθυρίζονται
σε στενούς
δρόμους
αδιέξοδους.
Φοβάμαι
τα τραγούδια
που δεν
ακούστηκαν...
τα όμορφα
λόγια τους
δεν τραγουδήθηκαν
όσο έπρεπε.
Φοβάμαι
τις σκοτεινές
νύχτες
τα κοιμισμένα
όνειρα
μη
δεν ξυπνήσουν.
Μα
πιο πολύ
φοβάμαι
εμένα.
Εμένα
και την
συνήθεια.
Μην μπω
σε καλούπια
που πλάθουν
σχήματα
και στενεύουν
συνειδήσεις.
Αγάπη Σπαθάρα
08/07/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου